Er zijn steeds meer aanwijzingen dat myofascial trigger punten (MTrPs) betrokken zijn bij pijnprocessen
van patiënten met zowel acute als chronische pijn.
Met betrekking tot de onderliggende pathofysiologische mechanismen, wordt verondersteld dat MTrPs kunnen dienen
als krachtige perifere bronnen van pijnprikkels en dat ze bovendien zo het centrale zenuwstelsel kunnen sensitiseren.
Omgekeerd kunnen zij ook een uiting zijn van een veralgemeende toegenomen pijngevoeligheid, als gevolg van centrale sensitisatie
of hyperexciteerbaarheid van het centraal zenuwstelsel.
De literatuur suggereert verschillende interventies voor het behandelen van MTrPs, waaronder dry needling (DN).
Gedurende de afgelopen decennia is de klinische en wetenschappelijke belangstelling voor DN exponentieel gegroeid
en worden verschillende effecten toegeschreven aan DN.
Hoewel er steeds meer bewijs is voor klinische effecten, ontbreekt streng bewijsmateriaal over de potentiële
fysiologische mechanismen.
Dit artikel tracht een overzicht te geven van de mogelijke fysiologische effecten, waarin zowel perifere
als centrale mechanismen worden besproken.
De hypothese achter de centrale effecten vertrekt vanuit de kennis dat pijn niet alleen gemoduleerd wordt
op de weg van periferie naar de cortex, maar dat er ook modulatie kan plaatsvinden ter hoogte van het ruggenmerg
en dat er tevens dalende banen vertrekken vanuit de hersenen die de pijn kunnen beïnvloeden.
Zo zou DN de centrale pijnverwerking kunnen beïnvloeden via de gekende gate-controletheorie
of via het pijn-inhibeert-pijn mechanisme, ook wel geconditioneerde pijnmodulatie genoemd.
Verder zou DN leiden tot de vrijgave van verschillende neurotransmitters en endogene opioïden
die betrokken zijn bij de centrale pijnverwerking.
Verder lijken ook de perifere effecten van belang, vermits een afname van pijnprikkels vanuit de periferie,
bijvoorbeeld door het desactiveren van MTrPs en verhogen van de doorbloeding in de pijnlijke spieren,
ook zal leiden tot minder prikkeling van het centrale zenuwstelsel.
Hoewel direct bewijs voor de centrale effecten van DN op dit moment ontbreekt, kan op basis van bovenvermelde
hypotheses en op basis van de groeiende literatuur over acupunctuur, aangenomen worden dat DN ook toegepast
zou kunnen worden bij patiënten met centrale sensitisatie, maar meer onderzoek is nodig.
